راهنمای طراحی سیستم‌های اعلام حریق
طراحی مرکز کنترل در سیستم‌های اعلام حریق:
• دستگاه مرکزی بایستی در محلی نصب گردد که به راحتی قابل مشاهده باشد. معمولاً در ورودی‌های اصلی و یا مسیرهایی که ماموران آتش نشانی می‌توانند وارد شوند.
• در محل‌ها تردد، احتمال هرگونه دستکاری را مورد توجه قرار دهید.
• خود مرکز کنترل اعلام حریق باید بوسیله یک دتکتور(دودی) که در بالای آن و به سقف نصب شده، حفاظت شود و آژیر اصلی سیستم در کنار آن یک انشعاب داشته باشد.
طراحی آژیرها در سیستم‌های اعلام حریق:
• کلیه آژیرها باید دارای پلاریته باشند. آژیرهای غیر پلاریته باعث اعلام خطای آژیر(Sounder Fault) می‌گردند.
• رایج‌ترین آژیرها، زنگ‌‌ها و آژیرهای الکترونیکی هستند. آژیرهای موتور دار را به هیچ وجه نباید با این دستگاه مرکزی به کار برد و همچنین کلیه آژیرهای به کار برده شده در ساختمان بایستی یکسان باشند تا صدای حاصل از اعلام حریق به راحتی قابل تشخیص باشد.
• حداقل صدای آژیر باید ۶۵ دسی‌بل و یا ۵ دسی‌بل بیشتر از صداهای محیط اطراف(که بیش از ۳۰ ثانیه ادامه دارند) باشد. صدای آژیر بایستی ۷۵ دسی بل باشد.
• دستگاه مرکزی مجهز به دو خروجی آژیر می‌باشد که بایستی به هر مدار حداقل یک وسیله اعلام خطر(آژیر) متصل باشد.
طراحی شستی‌های دستی در سیستم‌های اعلام حریق:
• شستی‌های دستی اعلام حریق بایستی در راه‌های خروجی بخصوص در راه پله‌ها، پاگردها و درهای خروجی با حداکثر فاصله ۳۰ متر از هر نقطه در ساختمان(برای مکان‌های پر خطر کمتر از ۳۰ متر) نصب شوند.
• به طور طبیعی این شستی‌ها بایسی ۱/۴ متر بالاتر از سطح زمین، در معرض دید و دسترس نصب شوند.
طراحی دتکتورهای دود در سیستم‌های اعلام حریق:
دو نوع دتکتور دود وجود دارد: یونیزه و اپتیکال(فتو الکتریک)
• دتکتورهای یونیزه معمولاً در کشف آتش‌های بدون دود زیاد و دتکتورهای اپتیکال در کشف آتش‌های با دود غلیظ مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگرچه اغلب تنها یک نوع از این دو توصیه می‌شود، اما هیچ کدام آن‌ها نسبت به دیگری ارجحیت ندارد( در محیط‌های مسکونی، اداری و بیمارستانی نوع یونیزه و انبارهای مواد PVC از نوع دتکتور اپتیکال استفاده می‌شود).
• دتکتورهای دود را به هیچ وجه در مسیر کوران هوا نصب نکنید. محل استقرار دتکتور به عوامل و پارامترهای متعددی بستگی دارد که بهتر است از استاندارد BS5839 یا EN54 در مورد کلیه جزئیات فواصل و… کمک گرفت. گرد و غبار، بخار، آلودگی برخی مواد شیمیایی مانند اتر و همچنین دود بر دتکتور تاثیر می‌گذارد و باعث اعلام آژیر مزاحم می‌شود و نیاز مکرر به تمیز کردن دتکتور می‌شود. چنانچه عوامل فوق به طور عادی به مقدار زیاد در محل وجود دارد(مثل اتاق دیزل و…) بایستی از دتکتورهای حرارت استفاده گردد.
طراحی دتکتورهای حرارت در سیستم‌های اعلام حریق:
• دتکتورهای حرارت در مکان‌هایی مورد استفاده قرار می‌گیرند که دتکتورهای دود کاربری ندارند مانند آشپزخانه‌ها، اطاق‌های دیگ بخار، اطاق ژنراتور و….
دتکورهای دود سه نوع هستند:
دتکتور دود درجه حرارت ثابت، نوع ازدیاد درجه حرارت(Rate of Rise) و نوع ترکیبی
• دتکتورهای حرارت ثابت در مکان‌هایی به کار می‌روند که تغییرات ناگهانی درجه حرارت وجود دارند که باعث آلارم کاذب می‌شوند و در عین حال سرعت عکس‌العمل دتکتور اهمیت چندانی ندارد؛ مانند آشپزخانه‌ها
• در اغلب مکان‌های دیگر که امکان تغییر سریع درجه حرارت در شرایط عادی وجود ندارد ولی سرعت پاسخگویی دتکتور با توجه به شرایط مختلف تغییر دما و بروز حریق حائز اهمیت می‌باشد، دتکتورهای نوع دوم قابل استفاده هستند.
بر اساس نسخه‌های جدید استاندارد، در برخی مکان‌های خاص که ضمن اهمیت سرعت تغییر دما، شرایط دمایی خاص نیز حاکم است از نوع سوم دتکتورها باید استفاده شود.
طراحی دتکتورهای حرارت ساده(Economy Heat Detectors) در سیستم‌های اعلام حریق:
دتکتورهای حرارت ساده(با مدار باز) که عملاً دیگر تولید نمی‌شوند، به صورت یک سوئیچ حساس به دما می‌باشند که در سیستم‌های اعلام حریق امروزی باید به همراه یک مقاومت ۴۷۰ اهم در مدار قرار گیرند(مانند شستی‌های اعلام حریق معمولی).
طراحی باتری‌ها در سیستم‌های اعلام حریق:
• در این سیستم‌ها باید از باتری خشک استفاده شود و معمولاً برای دستگاه‌های ۲ زون از دو باتری ۱۲ ولت حداقل ۲٫۲ آمپر استفاده می‌شود که به صورت سری متصل می‌شوند(جمعاً ۲۴ ولت).
• برای دستگاه‌های ۴ الی ۱۴ زون نیز بهتر است دو باتری ۱۲ ولت ۷٫۲ آمپر ساعت استفاده گردد.
چنانچه باتری‌ها متصل نبوده و یا خالی باشند، نشانگر اشکال تغذیه(Power Supply Fault) روشن می‌شود. این دستگاه‌ها دارای مدار بسیار مجهز برای کنترل وضعیت باتری‌ها می‌باشند که به جای کنترل جریان شارژ باتری، در واقع وضعیت کلی باتری‌ها را مشخص می‌کنند در نتیجه یک باتری خالی و یا سلول فاسد باعث روشن شدن نشانگر اشکال تغذیه می‌شود.
کابل‌ها و اتصال تجهیزات در سیستم‌های اعلام حریق:
• کابل کشی آژیرها و دتکتورها بایستی مطابق با استاندارد انجام شوند. استقرار، نصب و انتخاب کامل سیستم باید مطابق با استاندارد EN 54 باشد.
• تعداد آژیرهای متصل به دو خروجی آژیر می‌توانند نابرابر باشد. پس از تکمیل کابل کشی، مقاومت انتهای خط از داخل لوازم یدکی همراه دستگاه و یا از ترمینال داخل مرکز کنترل باز شده به آخرین آژیر بسته می‌شود که مسیر کنترل پیوستگی خط تکمیل گردد. در نهایت روی ترمینال استفاده شده نباید مقامتی باقی بماند و این مقاومت فقط برای تست اولیه دستگاه لازم است.
• دتکتورها طبق طرح فیزیکی ساختمان سیم‌بندی می‌شوند به گونه‌ای که حداکثر ۲۰ دتکتور حرارتی یا دودی یا شستی پالسی و یا تلفیقی از این سه زون قرار می‌گیرد. در هر زون می‌توان به تعدا دلخواه شستی‌های دستی اعلام حریق متصل کرد.
شرکت بینا حفاظ
طراح و مجری سیستم‌های اعلام حریق و سایر سیستم‌های حفاظتی امنیتی در شهرهای تهران، شیراز، مشهد، اصفهان و سایر نقاط ایران
تماس با ما:
شرکت فنی مهندسی بینا حفاظ – ثبت: ۳۹۹۳۵
نشانی دفتر مرکزی:
شیراز / خیابان توحید(داریوش سابق) / پاساژ وحدت / طبقه دوم / پلاک ۹
تماس با مسئولین فنی:
تهران: ۰۹۲۰۷۲۰۲۷۲۶| شیراز: ۰۹۱۷۸۰۲۰۶۱۱